Nicolaus August Otto - syn rolnika, samouk niemający wyższego wykształcenia - stał się jednym z najważniejszych wynalazców w historii ludzkości.
Urodził się 10 czerwca 1832 r. Pierwsze prace nad 4-suwowymi silnikami spalinowymi rozpoczął w 1862 r., wykorzystując teoretyczne założenia Francuza Alphonse'a Eugène'a Beau de Rochas, który w 1861 r. zaproponował wstępne sprężanie mieszanki paliwowo-powietrznej przed jej zapłonem, co znacznie poprawiało wykorzystanie energii zawartej w paliwie w stosunku do rozwiązania zaproponowanego przez innego Francuza Etienne'a Lenoira w 1860 r.
W 1864 r. Otto poznał wykształconego inżyniera Eugena Langena, który zapoznając się z jego osiągnięciami zaproponował prowadzenie wspólnego przedsiębiorstwa. Fabryka o nazwie N. A. Otto & Cie. została utworzona w tym samym roku.
Firma zajęła się rozwijaniem silników spalinowych budowanych w oparciu o niedoskonałe rozwiązanie Lenoira. Udoskonalony silnik charakteryzował się znacznie mniejszym zużyciem paliwa niż silniki wzorowane na konstrukcji Francuza, co zostało dostrzeżone w 1867 r. na Wystawie Światowej w Paryżu, gdzie jednostka napędowa Otto i Langena otrzymała Grand Prix.
Wszystkie pionierskie konstrukcje silników w XIX w. były zasilane paliwem gazowym, tzw. gazem świetlnym. Jest on mieszaniną wodoru, tlenku węgla i metanu, powstającą w wyniku beztlenowego prażenia węgla. Gaz ten był wtedy powszechnie używany w latarniach miejskich.
Był to tzw. silnik atmosferyczny ze swobodnym tłokiem, który został opatentowany rok wcześniej, w 1866 r. Ta jednostka napędowa zapewniła firmie N. A. Otto & Cie. komercyjny sukces - do 1878 r. wyprodukowano około 2650 takich silników. Co ciekawe, silnik nie miał typowego dla współczesnych jednostek napędowych mechanizmu korbowego. Ruch posuwisty tłoka był zamieniany na ruch obrotowy za pomocą mechanizmu zębatkowego.
W międzyczasie, w 1869 r. firma panów Otto i Langena przeprowadziła się do dzielnicy Deutz w Kolonii i zmieniła nazwę na Langen, Otto & Roosen. W 1872 nastąpiła kolejna zmiana nazwy firmy, na Gasmotoren-Fabrik Deutz AG. W tym samym roku w firmie zostali zatrudnieni Gottlieb Daimler (jako dyrektor techniczny) i Wilhelm Maybach (jako główny konstruktor silników).
Po 14 latach badań i rozwoju, 9 maja 1876 r., czyli dokładnie 140 lat temu, Nicolaus August Otto zaprezentował 4-suwowy silnik spalinowy, w którym mieszanka paliwowo-powietrzna była wstępnie sprężana przed zapłonem. Dzięki temu spalanie w silniku przebiegało łagodniej niż w silniku atmosferycznym, a ciśnienie gazów spalinowych dłużej oddziaływało na tłok, zapewniając większą sprawność. Paliwem w tym silniku cały czas pozostawał gaz świetlny.
Jednak po tym, jak w 1884 r. w firma opracowała gaźnik i zapłon elektryczny, silniki 4-suwowe mogły być zasilane paliwami ciekłym. Umożliwiło to szerokie ich zastosowanie w transporcie.
Nicolaus August Otto zmarł w Kolonii 26 stycznia 1891 r., w wieku 59 lat. Zasada działania jego 4-suwowego silnika o zapłonie iskrowym, zwanego do dziś silnikiem Otto, jest cały czas wykorzystywana we współczesnych samochodach. Jednostki napędowe Otto stanowią jedno z podstawowych źródeł napędu stosowanych w motoryzacji.
Obecnie założona przez Nicolausa Augusta Otto firma funkcjonuje pod nazwą Deutz AG i jest potentatem w zakresie produkcji silników spalinowych o różnorodnym zastosowaniu.