Infrastruktura paliw alternatywnych - dyrektywa UE

Piotr Złoty
źródło: Parlament Europejski
Dodany: 03.11.2014

 
28 października 2014 r. w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej opublikowano dyrektywę w sprawie rozwoju infrastruktury paliw alternatywnych, obligującą państwa UE do rozbudowy sieci dystrybucji CNG, LNG, wodoru i energii elektrycznej.

 

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/94/UE z dnia 22 października 2014 r. w sprawie rozwoju infrastruktury paliw alternatywnych dotyczy wszystkich gałęzi transportu (drogowego, kolejowego, lotniczego, żeglugi śródlądowej oraz morskiej) i ma na celu zmniejszenie ich zależności od ropy naftowej i zminimalizowanie oddziaływania na środowisko. Określa minimalne wymagania dla utworzenia takiej infrastruktury (punktów ładowania dla samochodów elektrycznych, stacji tankowania LNG i CNG oraz wodoru), które mają być realizowane w ramach polityki państw członkowskich. Dokument zawiera także wspólne specyfikacje techniczne dla punktów ładowania i stacji tankowania.

Warto wiedzieć

Dyrektywa jako paliwo alternatywne, wykazujące potencjał w zakresie długoterminowego zastępowania ropy naftowej,  wymienia także LPG z uwagi na mniejszy ślad węglowy i niższą emisję zanieczyszczeń w porównaniu do paliw konwencjonalnych. Jako zastosowanie LPG wymienia się transport drogowy oraz żeglugę śródlądową i morską oraz możliwość jego wykorzystania w systemach dual fuel. Infrastruktura LPG jest w świetle dyrektywy wystarczająca (29 tys. obiektów). Jednak stacje są rozłożone nierównomiernie (w niektórych krajach ich nasycenie jest małe). Także bio-LPG jest wg dyrektywy realną, przyszłościową technologią napędową.

Państwa członkowskie mają opracować przepisy prawa (ustawy i akty wykonawcze) regulujące powstawanie sieci dystrybucji w.w. nośników energii dla transportu do dnia 18 listopada 2016 r.

W ramach rozwoju infrastruktury poszczególnych nośników energii, przewidzianego przez dyrektywę i przyjętego przez Komisję Europejską pakietu Czysta energia dla transportu, mają powstać:

  • do 2020 r. - stacje tankowania CNG oraz punkty ładowania samochodów elektrycznych w dużych aglomeracjach miejskich,
  • do 2025 r. - stacje tankowania CNG (co 150 km)  i stacje tankowania LNG (co 400 km) wzdłuż szlaków tranzytowych Transeuropejskiej sieci transportowej (TEN-T – Trans-European Transport Networks),
  • do 2025 r. - punkty bunkrowania (tankowania) LNG statków morskich w portach z listy szlaków transportowych TEN-T,
  • do 2030 r. - punkty bunkrowania (tankowania) LNG oraz punkty zasilania energia elektryczną z lądu statków śródlądowych w portach z listy szlaków transportowych TEN-T,
  • do 2025 r. - stacje tankowania wodoru (co 300 km wzdłuż głównej sieci TEN-T) w państwach, które już mają taką infrastrukturę lub zdecydują się ją zbudować.

Dla Polski oznacza to konieczność zbudowania 460 tys. punktów ładowania samochodów elektrycznych, wyposażenia dwóch portów morskich w punkty do bunkrowania LNG, wybudowania 15 stacji LNG i 51 stacji CNG.

Dokument zaleca państwom członkowskim rozważenie potrzeby instalowania w portach lotniczych instalacji do zasilania energią elektryczną samolotów w czasie postoju oraz potrzeby budowania punktów tankowania paliwa lotniczego ze źródeł odnawialnych w portach lotniczych sieci transportowej TEN-T.

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/94/UE z dnia 22 października 2014 r. w sprawie rozwoju infrastruktury paliw alternatywnych wchodzi w życie w dwudziestym dniu po opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.


Good Przydatny artykuł (8)
Bad Mógłby być ciekawszy (1)







Partnerzy
Ustawienia plików cookie