Stosowanie LNG jako paliwa żeglugowego znacznie zmniejsza emisję dwutlenku węgla, co czyni Polarisa jednym z najbardziej przyjaznych dla środowiska statków.
Pędnik azymutalny jest to zamontowana pod kadłubem śruba znajdująca się na ramieniu obracającym się o 360° wokół osi pionowej. Silnik napędowy pędnika azymutalnego znajduje wewnątrz statku, a moc trafia na śrubę za pośrednictwem odpowiedniej przekładni.
Konstrukcja Polarisa jest określana na arcydzieło fińskiego przemysłu stoczniowego. Wyposażono go w trzy pędniki azymutalne Azipod, które zapewniają mu doskonałe właściwości manewrowe.
Polaris potrafi kruszyć wynosi o grubości 1,2 m przy prędkości 6 węzłów.
Lodołamacz jest wyposażony w dostarczony przez firmę Lamor system zbierania ropy naftowej czy oleju z powierzchni wody. Zamontowane na lodołamaczu zbiorniki pozwalają zebrać 1015 m3 ropy z wydajnością 200 m3/h, nawet w trudnych warunkach pogodowych i grubej pokrywie lodowej.
Głównym zadaniem lodołamacza Polaris jest zapewnienie żeglugi na Morzu Bałtyckim przez wspomaganie pracy statków handlowych operujących na Bałtyku w okresie zimowym. Ponadto Polaris usuwać plamy oleju, ropy naftowej lub awaryjnie holować inne jednostki lub wykonywać działania ratownicze na otwartym morzu przez cały rok.
Polaris zaczyna swoją służbę w w historycznym dla Finlandii momencie. W 2017 roku kraj ten świętuje swoje 100-lecie niepodległości, co znalazło wyraz na ścianie statku.
Żywotność lodołamacza Polaris jest określona na 50 lat.
Jednostka ma 110 m długości i 24 m szerokości. Zanurzenie wynosi 8 m.
W układzie napędowym stosowane są są trzy silniki Wartsila. Są to 2 jednostki napędowe po 6000 kW, 2 po 4500 kW i jeden silnik 1280 kW. Wszystkie silniki są dual fuel (gazowo-dieslowskie jednostki napędowe). Całkowita moc wynosi ponad 22 MW, co czyni go najmocniejszym lodołamaczem w Finlandii.
Statek obsługuje 16-osobowa załoga.
Budowa lodołamacza Polaris była współfinansowana w ramach programu TEN-T w Unii Europejskiej.